Sahib Shihab is de tweede naam die Don In Pristina, de nieuwe roman van Toine Heijmans, zou hebben bedacht maar die in werkelijkheid al door een echt mens is gedragen.
In 1947 was Edmund Gregory (1925-1989) een van de eerste jazzmuzikanten die voor het islamitische geloof koos. Zijn westerse naam voldeed niet meer. Hij ging verder als Sahib Shihab, een combinatie van de Arabische woorden voor 'meester' (sahib) en 'meteoor' (shihab).
Shihab was een zeer talentvolle saxofonist en fluitist, die speelde met Thelonious Monk, Art Blakey en Quincy Jones. Tijdens een tournee met Jones in 1959 besloot Shihab zich in Denemarken te vestigen. Hij trouwde met een Deense Maiken Gulmann, met wie hij een dochter Mariss en een zoon Jamil (nu een beroemd fotograaf) kreeg.
In Kopenhagen speelde hij veel met Deense muzikanten als drummer Alex Riel - ook bekend van zijn opnames met Ben Webster - en bassist Niels-Henning Ørsted Pedersen, die o.a. in de Danish Radio Jazz Group speelde - altijd zo liefdevol door Willem Duys werd aangekondigd. Hij speelde geregeld samen met Dexter Gordon. Van een van die optredens maakte Radio Bremen Fernsehen een verslag dat vorig jaar op Youtube werd gezet:
Shahib maakte ook deel uit van de big band die Amerikaanse drummer Kenny Clarke en Belgische pianist Francy Boland in 1961 hadden opgericht. In de Clarke-Boland Big Band speelden meer Amerikaanse vluchtmuzikanten als Johnny Griffin en Art Farmer. Een bonte verzameling muzikanten die er meer dan tien jaar lang in slaagden om de beste big band buiten Europa te zijn. In Klook: The Story of Kenny Clarke beschrijft Mike Hennessey de onwaarschijnlijkheid van deze band:
"Almost everything about the Clarke‑Boland Big Band was improbable. It was invented, nurtured, nourished, fussed over, financed, promoted and absolutely adored by a German-born Italian socialist whose qualifications for band management were that he was a trained architect and owner of a flourishing coffee bar in Cologne's Hohestrasse."
Hennessey beschrijft verder hoe lastig het organisatorisch en financieel was voor Clarke en Boland om de over Europa verspreide bandleden bij elkaar te krijgen voor een optreden of een studiosessie. De Italiaanse eigenaar van een espressobar was Pierluigi ‘Gigi’ Campi. Zijn verhaal, een must-read, is te lezen op de site van LDBK radio - op zichzelf alweer een must-visit site.
Een volgende keer een overzicht van de beste albums van Sahib Shahib, en wat meer feiten en verhalen over deze geheel ten onrechte wat minder bekende jazzheld. Voor nu ‘Dance of the Fawokees’ - fijne naam - van het album Sahib Shihab And The Danish Radio Jazz Group uit 1965.