Jaki is er niet meer. Hij overleed op 22 januari aan een longontsteking. Zijn naam stond groot op de hoes van How Much Are They? Die 12 inch kocht ik vanwege het gelijknamige nummer, waarin een ritmebox de maat aangeeft en Liebezeit helemaal niet te horen is. Een naam als een liefdesuiting aan tijd, die vergeet je niet snel. Jaki, mooi kort daarvoor.
Liebezeit begon als jazzdrummer. Na een opmerking van een concertbezoeker koos hij voor het versoberen van zijn stijl, en werd hij de drummer van de Duitse band Can. In Can kregen toetsenist Irmin Schmidt en gitarist Michael Karoli alle vrijheid maar bleef het resultaat dankzij Liebezeit en bassist Czukay strak en aards, ondanks al het gefreak. Een machine was de vergelijking die sommigen maakten.
Liebezeits ritmes zijn meestal een soort shuffles - tik tik tak - op toms en snare. Hi-hat en bekkens gebruikt hij waar nodig. Geen solo's, meer laag dan hoog. In alles hoor je jazz. Als de muziek intenser wordt en de band lijkt op te stijgen, mept hij harder, als de band weer daalt zorgt hij dat de landing zacht is. Funky machine die dat kan.
Vitamin C en Sing Swan Song van Ege Bamyasi zijn mooie voorbeelden van Jakis subtiele drumwerk, het titelnummer van Future Days is een ander (begint wat stil, betracht geduld).
Na Can maakte hij mooie albums met Burnt Friedman en met Robert Coyne - de zoon van Kevin. Als je er eenmaal goed naar hebt geluisterd, herken je zijn drumwerk meteen.
Burnt Friedman & Jaki Liebezeit - Sikkerhed
Guardian, Rolling Stone, Pitchfork en Observer schreven mooie overlijdensberichten over deze unieke en invloedrijke muzikant.
