Voor mijn jongste dochter zocht ik een liedje om haar te sturen voor haar verjaardag. Happy Birthday van Altered Images kwam als eerste in me op, maar dat had een vrij onbegrijpelijke tekst over angst en taart in bad.

Stevie Wonders lied viel ook af, want geschreven om Martin Luther King een dag te geven.

The Birthday Party van Grandmaster Flash & Furious Five, een vrolijke hiphop classic was de betere keuze. Ik vond het nummer bij Youtube en plakte de link op haar Facebookpagina.

Ik ging weer aan het werk.

Als je niet goed oplet speelt de videodienst uit het oneindige archief als volgende video automatisch iets vergelijkbaars af. Meestal stemt die keuze niet tot grote vrolijkheid, maar deze keer wel.

Bij het horen van de paar wah-wah akkoorden, het gerinkel van een tamboerijn en de elastieken baslijn die uit het speakertje van mijn laptop kwamen, keek ik op uit mijn papieren. Beelden van concert eind jaren 60, begin jaren 70 in een Amerikaans football stadion, zwart publiek, hippie kleren, geweldige dansers.

Ik hoorde een lome, licht hese stem die over de vamp van gitaar en bas vertelt dat iedereen hem toch zomaar een fijne verjaardag wenst.

Hoe is het mogelijk dat ik dit nummer nu pas hoor? We zijn 55 jaar verder, de meest vreselijke verjaardagshymnen heb ik moeten aanhoren, terwijl Hendrix en Knight dit liedje toch al in 1967 opnamen. In 1968 werd de jamsessie door Capitol in uitgebracht als Jimi Hendrix plays, Curtis Knight ‎sings – Flashing.

De beelden die de plaatser van de video gebruikte komen uit de film WattStax (op 1:09) uit 1973.

In de wijk Watts ontstonden in 1965 grote rellen na politiegeweld tegen de overwegend zwarte bewoners. In 1972 werd ter nagedachtenis in het Los Angeles Memorial Coliseum een concert gegeven. Een vrolijke, trotse, funky herdenking van een treurige gebeurtenis.

Het platenlabel Stax leverde de sterren: Staple Singers, Isaac Hayes, Irma Thomas. De dansers bewegen eigenlijk op muziek van Rufus Thomas' Breakdown, zijn hit uit 1962. De beats komen redelijk overeen met Birthday, dat kwam mooi uit voor de uploader.

Over Curtis Knight ten slotte is nog iets bijzonders te vertellen. Hij was een tafeltennisser die in New York competitie speelde. In 1992 verhuisde hij naar Lelystad, waar hij in 1992 overleed. Vlak voor zijn dood nam hij met Jan Akkerman het album Blues Root op.