Black President hoorde ik in Utrecht bij het Platenmanneke. Ik liep in de zaak rond met een lp van Siouxsie maar kon die niet beluisteren omdat Sorrow, Tears and Blood luid door de zaak heen schalde.

Het was de eerste Afrikaanse muziek die ik hoorde. Ik kon niet veel anders dan luisteren, en de hoes van Join Hands door mijn vingers laten gaan. Perplex. Talking Heads, Eno & Byrne, James, Bootsy, de link tussen hersenhelften, het vonkje in het stof. Geld voor de aanschaf had ik niet, maar maanden later wel. Tijdens een werkweek in Parijs liep ik in de fnac onder de afgebroken Halles de literatuur voorbij en kocht de verzamelaar van Fela op het Arista-label. Mijn klasgenoten hadden geen idee.

Er zijn albums die zo sterk beginnen dat wat er op volgt alleen maar tegen kan vallen. De drijvende ritmes stuwen de eerste drie nummers van Heaven Up Here van Echo & the Bunnymen genadeloos af op de kade van It Was a Pleasure af waar Echo's mannen schipbreuk lijden. De neurotische dans op de kant A van Remain in Light zweept de dans dermate op dat het geweldige poppy Once in a Lifetime als een tegenvaller voelt. Hè, waarom nou? kun je het bezwete publiek haast horen verzuchten.

Kant A van Black President past in dit rijtje. Perfectie in de opvolging van nummers. B is goed, maar niet van hetzelfde niveau.

Afrikaanse muziek zou later veel en veel veelkleuriger worden. King Sunny Ade speelde een nacht lang op Rockpalast. Ik nam het op, maar pas veel later tijdens busreizen naar nieuwbouw in de Alpen begreep ik het. Franco kocht ik bij Boudisque toen de geweldige In Memoriam-albums verschenen. Mundial van Stan Rijven wees verder de weg.

Koop dit:

• King Sunny Ade - Best of the Classic Years (op discogs)
• Franco - In Memoriam 4 (9 mag ook) (op discogs)
• Felá Anikulapo Kuti - Black President (op discogs)

Daarna praten we verder.