In 1985 kocht ik twee albums bij de supermarkt in de Prinses Irenelaan in Uithoorn. Ze stonden in een uitverkoopbak bij de kassa. Voor een paar gulden mochten ze weg.
Ik had het die dagen niet ruim. Maakte per week een budget waar ik me strikt aan hield om de bus naar Amsterdam of Utrecht te kunnen betalen. Deze twee platen kon ik niet laten staan, dan maar bezuinigen op eten.
The Young and The Free, een compilatie 10” - op roze vinyl in een scratch en sniff-hoes - met bands van het label Luna Records was de ene trofee, Surfbeat ’80 van Jon & Nightriders was de andere.
Op de Luna Records-ep stond een cover van Paint It Black door de geheel onbekend gebleven band Stranger Comforts, die de gulden al ruimschoots waard was.
Stranger Comforts - Paint It Black
De onmatige verspilling van mijn geld werd geheel gerechtvaardigd door het album van Jon & The Nightriders. Dick Dale, jawel die van de door Quintin Tarantino beroemd gemaakte Misirlou, prijst op de hoes John Blair’s gitaarwerk aan als authentiek en overtuigend genoeg om zijn eigen gitaar weer tevoorschijn te halen:
Fifteen or so years ago I was told that styles of music make a cycle and that cycles return stronger than ever. I didn’t quite understand that until I reviewed this album. I sat in total reminiscence of an era that never really died […] I was totally brought back to a happiness in life that I never thought existed until now. […] I was so inspired by this record that it just might be the time to pick up my gold Fender Stratocaster and come out of retirement.
Het album werd uitgegeven door Rockhouse, een label dat toen vanuit Nieuwkoop opereerde, op een paar steenworpen afstand van Uithoorn, wat vermoedelijk verklaart waarom die albums juist daar in de supermarkt terecht kwamen.
Het label werd gedreven door Bert en Frances Rookhuizen, die als eerste worp een single van Crazy Cavan & Rhythm Rockers uitbrachten, geheel toevallig de band waarvan ik - zonder een noot te hebben gehoord - een button kocht, in London tijdens een werkweek.
Rumble at Waikiki, 5e nummer kant A, werd het vaste openingsnummer van de Show die ik met Bas maakte voor Radio K. Het album staat vol met dit soort rammelend gitaarwerk.
Jon & The Nightriders - Rumble at Waikiki
Rockhouse brachten het album uit onder licentie van Bomp Records, het label van Greg Shaw. Shaw gaf Bomp Magazine uit, een tijdschrift waarin hij Lester Bangs en Greil Marcus een podium gaf. Ook startte hij de Pebbles-serie uit, verzamelalbums vol fijne garagerock. Over Shaw een andere keer meer.
