Hij was de zanger in de band waarin die vervelende drummer speelde. Die kon je niet goed vinden. De geaccepteerde mening was dat je een uitzondering mocht maken voor The Lamb Lies Down On Broadway. Maar goed ook, want het is een meeslepend dubbelalbum - zonder songs in de strikte zin, maar vol theater en verhalen.

Na Genesis ging hij solo voort. Hij kwam in het niemandsland terecht waar ook Peter Hammill en Steve Winwood in dwaalden. Genoeg afstand van pompeuze stadionrock, maar een onmodieus teveel aan verleden en muzikaliteit.

Ik kocht Peter Gabriel.

‘Aha, nu heb ik u, welke van de vier?’

Tussen 1977 en 1982 zag Gabriel geen reden om de albums die hij uitbracht een fatsoenlijke naam of desnoods een nummer te geven. Het was het vierde uit 1982. Ik zou er nooit voor zijn uitgekomen maar ik vond het een geweldige lp. Iets meer afgeronde liedjes. Maar vooral het geluid, duister, funky, rock, naar niets anders klinkend.

Vier jaar later was ik op bezoek bij de stiefoom van mijn toenmalige vriendin. Een audiofiel. Hij had de zolder van zijn huis ingericht met manshoge speakers, die met dikke kabels waren verbonden aan een serieuze installatie. En een stoel, geplaatst op de perfecte plek. Hij nodigde me uit om daarop plaats te nemen, en zette een lp op.

So.

Ik had het album, op C90 natuurlijk, kende het goed. Alleen wat ik hoorde was een heel ander, veel rijker album. Allerlei lagen die ik op de met mijn broertje geruilde Akai/Technics niet had gehoord. Bass, percussie. Wat een geluid! Het overtuigde me vooral van het gehoor en de smaak van deze zanger, veel verfijnder dan het etiket dat hem ooit was opgeplakt.

Toch liet ik het op vinyl bij dat ene ST-album. Tot ik onlangs ook de drie andere kocht. So kocht ik (nog) niet. Het zal altijd een teleurstelling zijn om dat te draaien op mijn vergeleken met het Nieuwegeinse hifi-walhalla inferieure opstelling.

noot 1. Ik kocht een album van John Martyn zonder goed op te letten. Daar mept die drummer wiens naam ik niet wil noemen toch zomaar op mee. Meteen de productie naar zich toe halen, liedjes meeschrijven, argh!