Kale, funky ritmes, goedkope synths, breakbeats, lijzige indie-vocalen, dat was het recept voor de albums die Steven Nereo tussen 1992 en 2005 uitbracht op zijn Slabco-label.
Het waren bands met namen als Land of the Loops, Volume All*Star, Sientific American, geheel onbekende grootheden. De opnames werden thuis gemaakt, eerst met vier sporen later met samplers.
De eerste albums werden uitgegeven op cassette. Het album van Land of the Loops - wederom een solo project, nu van Alan Sutherland - zorgde ervoor dat Nereo kon beginnen met zijn label. Hij werkte bij Up Records - het platenlabel van Chris Takino dat albums van bands als Modest Mouse en Built to Spill uitbracht - en had met Alan wat nummers opgenomen. Toen een van de nummers werd gebruikt voor een Miller Beer-reclame deelde Takino de opbrengst met Nereo.
Land of the Loops - Multi-Family Garage Sale
De Australische band The Cannanes is misschien de meest bekende van Slabco’s line-up. In 2002 werkte de band samen met Explosion Robinson, een soloproject van Stephen Hermann, en brachten ze het fraaie Trouble Seemed So Far Away. Alle aandacht op dit album gaat uit naar de stem van bassiste Frances Gibson, een beetje hees, melancholiek. Geen zwak nummer. You Name It en S.A.D. springen eruit. You Name It komt het dichtst in de buurt van een pophit. S.A.D. klinkt als Young Marble Giants met een mooie baspartij, tot tegen het einde de drums de illusie breken. Na een stilte van elf jaar later bracht de band het wat traditioneler, maar ook goede album Howling at All Hours uit.
Het Japanse duo Draco, bestaande uit Naoki Morimoto en Miyuki Osawa, bracht in 2000 het album Enter the Draco uit. De cassette met het complete album die het duo naar Slabco had gestuurd viel in de smaak bij Nereo. Het album is niet heel evenwichtig, maar het prijsnummer, You Want to Mek It maakt veel goed.
I don’t want to fake it
I just want to check you, kick you and beat you
Het clipje werd geschoten door Nereo zelf tijdens een bezoek aan Japan.
Nereo groeide op in New York en bezocht regelmatig Music City, de platenzaak van Coxsone Dodd in Brooklyn. Dodd‘s reggaelabel Studio One was een voorbeeld voor hem:
I loved the idea of being able to buy anything on the label and knowing you’d like it without even hearing it first. That was my goal with Slabco.
Dat is hem gelukt denk ik. De Slabco-albums delen een minimaal geluidsbeeld, met veel open ruimte, atmosferisch. Niet vreemd dat Nereo dub-mixtapes maakte, en niet vreemd dat de mixes van Slabco-artiesten als Groove Tube en Best of the Cassettes zo goed werken.
De Groove Tube was een project van Mat Griesse, als je dit apparaat op je televisie zette zag alles er gepixeld uit. Hij patenteerde zijn tube als een ‘light diffusing device that adheres to a television screen and diffuses the light emitted from the television for amusement.’ De mix die Griesse maakte van de Slabco-albums werd geleverd bij het apparaat, als soundtrack voor een groovy dansavond. ‘Turn your television set into a disco light show!’ Het moet wat zijn geweest.
De mix die Griesse maakte is helaas online niet meer te vinden. Om een idee te geven van het tot-hoofdknikken-aanzettende karakter ervan het eerste kwartier:
Nereo maakt nu mooie foto’s van de zee, bamboebossen, fietsende vrienden.