1993 was een jaar waarin ik te druk was met studie, woonruimte en liefde, om heel precies de muzikale dingen te volgen. Met wat geduld en veel luisteren kan ik alsnog een mooi lijstje opstellen:
- Gutterball – Gutterball
Mijn nummer 1 werd gemaakt door een gelegenheidsband rond Steve Wynn van de Dream Syndicate en Bryan Harvey van House of Freaks, aangevuld met leden van de Long Ryders. Albums van supergroepen zijn meestal niet zo goed, maar deze is dat wel. - The Breeders – Last Splash
Blijkbaar houd ik van rommelige muziek, want Last Splash van de Breeders ben ik ook altijd blijven draaien. Hoogtepunt uit deze vrolijke jamsessie is de hit Cannonball maar ook I Just Wanna Get Along, Saints en No Aloha zijn jaren later nog steeds even puntig als goed. - Yo La Tengo – Painful
Op Painful begint Yo La Tengo volwassen te klinken, de eerste in een rijtje mooie albums. Door het Ace Tone keyboard dat ze in gebruik hadden genomen en de baspartijen van James McNew kregen hun songs meer diepte. Nummers als Big Day Coming en From A Motel 6 springen eruit. - The Auteurs – New Wave
The Auteurs heb ik pas veel later ontdekt, maar is gebleven. Met de gelijknamige muziekstroming heeft New Wave niet veel te maken maar het zijn mooie liedjes die Luke Haines schreef, zoals Idiot Brother en Showgirl. - Dead Can Dance – Into the Labyrinth
Dead Can Dance bouwde op ieder album een universum waar Britse folk, Indiase muziek en middeleeuwse muziek volstrekt natuurlijk samengaan. Waarom de muziek van Lisa Gerrard en Brendan Perry goth zou zijn heb ik nooit begrepen, maar mooi is het wel. De fraaie albums van Mazzy Star en Slowdive vielen af in deze categorie langzaam spelende bands. - Donald Fagen – Kamakiriad
Kamakiriad is min of meer een album van Steely Dan. Fagen schreef de songs, op twee na waar Walter Becker en Libby Titus aan mee werkten. Becker speelt gitaar en bas. Het blijft opzienbarend dat Fagen, die bekende door angsten en verlegenheid te worden geplaagd, zo cool kan zingen; hij lijkt volkomen op zijn gemak voor of middenin een elegant swingende band. - Dub Syndicate – Echomania
Reggae komt er bekaaid vanaf in mijn jaarlijsten voor Platenblad. In 1993 waren de hoogtijdagen van roots reggae lang en breed achter de rug. De meeste muzikanten en producers verdiepten zich in elektronische snufjes en vergaten mooie liedjes te schrijven en op te nemen. De samenwerking tussen drummer Style Scott, bassist Flabba Holt en producer Adrian Sherwood op Echomania klinkt als een hommage aan die periode. De toevoeging van een tabla-bespeler maakte het klankbeeld moderner, en meteen herkenbaar als een On U-Sound-productie. - De La Soul – Buhloone Mindstate
Voor hip-hop was er een ruime keuze uit goede albums van Souls of Mischief, Black Moon, Digable Planets, Snoop Dogg en Wu-Tang Clan. Mijn keuze viel op Buhloone Mindstate van De La Soul, net zulke goede beats maar geestiger raps en teruggrijpend op de begindagen van hip-hop en de band zelf. Gastbijdragen van Maceo Parker, Pee Wee Ellis en Fred Wesley maken het album alleen maar leuker. - Superchunk – On the Mouth
On the Mouth is niet het beste album van Superchunk, maar nog steeds goed genoeg om op te nemen in mijn toplijst. Vooral vanwege The Question is How Fast. Where You Been van Dinosaur Jr eindigde als uitstekende tweede in deze categorie van gitaargescheur. - Orchestre Baobab – Bamba
Om niet alleen maar naar westerse muziek te kijken heb ik Orchestre Baobab opgenomen, ook vanwege de fijne gitaarpartijen van Barthélémy Attiso.
Playlist & mixtape
Ik heb wat nummers van deze albums achter elkaar gezet, zo veel mogelijk op volgorde van de top 10. Het nummer van Dub Syndicate had wat te harde beats, na de elegante swing van Fagen:
- Gutterball - When You Make Up Your Mind
- The Breeders - I Just Wanna Get Along
- Yo La Tengo - From A Motel 6
- The Auteurs - Idiot Brother
- Dead Can Dance - How Fortunate The Man With None
- Donald Fagen - Trans-Island Skyway
- De La Soul - I Be Blowin'
- Orchestre Baobab - Boulmamine
- Superchunk - The Question is How Fast
- Dub Syndicate - What Happened?
Eindlijst
Net als vorig jaar zijn maar een paar van mijn toppers terug te vinden in de Top 63 van 1993: Yo La Tengo op plek 6, Gutterball op #30, The Breeders op #27, Dead Can Dance op #37 en Donald Fagen op #44. Gentlemen van Afghan Wigs staat op #1, een album waar ik nog nooit naar heb geluisterd. Als ieder jaar heb ik een favoriet album van mij over het hoofd gezien. Thirteen van Teenage Fanclub had een plek verdiend, maar niet gezien, niet aan gedacht, shit happens.