Funkadelic combineerde rock, doo-wop, funk en soul op een unieke manier. De band draaide rond de geniale gekte van George Clinton, maar glorieerde door de kwaliteit van de zang en van muzikanten als gitarist Eddie Hazel, toetsenist Bernie Worrell en bassist Bootsy Collins.
Terugluisterend zijn bijna alle albums van deze zeer invloedrijke band nog steeds goed draaibaar, met enkele uitschieters die samen mijn top 3 vormen.
-
Maggot Brain (1971)
Het onbetwiste meesterwerk van George Clinton. Het album waarop gitarist Eddie Hazel alles uit zijn snaren haalt om verdriet te verklanken. Bevat Can You Get to That, een van Clintons beste nummers en ook in de versie van Mavis Staples een ontroerend mooi liedje.
-
America Eats its Young (1972)
Een maatschappijkritisch album dat zo past in het rijtje van Curtis Mayfields There's No Place Like America Today en Sly Stone's There's A Riot Goin On. Na alle vrolijke gekte klinken deze songs desolaat, teleurgesteld. Everybody is Going to Make it This Time klinkt eerder als een bezwering dan als een strijdkreet.
- Funkadelic (1970)
Een album als missie statement. Funkadelic, wat is dat eigenlijk? Is het Good Old Music, Music for my Mother of gewoon Soul? Luister naar I'll Bet You en I Got a Thing en het is duidelijk wat het is, fraaie psychedelische soul/funk.