In Pristina, de nieuwe roman van Toine Heijmans, komt een personage voor dat namen verzint voor asielzoekers. Deze namen draagt hij aan als huls voor een nieuwe identiteit. Namen die zijn als “het steentje dat je zou oprapen als het op het strand lag tussen tienduizend andere”. Als voorbeeld geeft hij er drie: Jamaladeen Tacuma, Kesh Monnee en, “de wonderlijkste”, Sahib Shihab.
Naamgeving in romans heeft altijd een reden, een beetje constructivist weet dat niets in een roman er zomaar is. Een omgeving, een jurk, een behang, alles kan worden aangegrepen voor duiding.
Met twee van deze namen is werkelijk iets aan de hand. Ze bestonden lang voordat Heijmans het idee voor zijn roman kreeg. Wel werden ze ‘bedacht’, in beide gevallen door Amerikaanse jazzmusici die vorm wilden geven aan hun nieuwe islamitische zelf.
Rudy McDaniel koos begin jaren 70 voor de naam Jamaaladeen Tacuma. Zijn voornaam is een alternatieve schrijfwijze van Jamal ad-Din ('schoonheid van het geloof), zijn achternaam is een Afrikaanse naam die 'hij is alert' zou betekenen. De schone alertheid in zijn naam past uitstekend bij de dynamische, stuiterende baspartijen die hij speelde bij Ornette Coleman en vooral in Cosmetic (show classic: Cosmetics). Nu is de muziek van Coleman wat lastig om naar te luisteren, maar Tacuma’s muziek is vaak veel toegankelijker, melodieuzer, swingender.
Jamaladeen Tacuma & Cosmetic - Cosmetics
Eind jaren '80 maakte hij voor de Amerikaanse kabelzender VH1 een uitzending waarin hij zijn visie op muziek uit de doeken doet (en laat zien dat hij enig gepiel op de gitaar niet schuwt):
Tacuma is nog steeds een veelgevraagd muzikant. Op Youtube zijn fraaie opnames te vinden van een optreden dat hij in 2009 in Duitsland gaf met gitarist David Gilmore en drummer Will Calhoun (Living Colour). Hij zit in allerlei bandjes als New Language (met Joe Bowie van Defunkt) en Brotherzone, met wie hij dit jaar toert in Duitsland. Ook brengt hij nog albums uit, vaak in samenwerking met Europese muzikanten. Een geslaagd voorbeeld is Zwei, samen met gitarist Uwe Kropinski uit 2009 (verschenen bij Jazzwerkstatt).
Jamaladeen Tacuma & Uwe Kropinski - Quiet Time
Voor hetzelfde label bracht hij ook het live album Coltrane Configurations met funky interpretaties van Coltrane-songs. Klinkt vreselijk maar is dat niet. Tot slot kan Basso Nouveau niet onvermeld blijven, een album dat hij opnam met een groep bassisten (waaronder de Surinaamse bassist Juan Pablo Nahar) en een drummer. Een fascinerend uurtje gefreak op de bas. Een paar van deze albums zijn te bestellen / beluisteren in de winkel op Tacuma's website.