Als je nieuw bent in de klassieke muziek, zijn er dagelijks nieuwe ontdekkingen mogelijk. Naar aanleiding van de prachtige uitvoering die Haitink en het Radio Filharmonisch gaven van Wagner, Berg en Mahler - afgelopen zaterdag tijdens de matinee - zocht ik in het archief van The New Yorker op vermeldingen van de dirigent. Een link op de derde pagina van de zoekresultaten voerde me naar ‘The Soul Singer’, een verslag van een ontmoeting met Lorraine Hunt Lieberson.

Zonder enige vorm van ironie of schaamte kan ik toegeven dat ik nog nooit van deze zangeres - mezzosopraan - had gehoord. Bij een citaat van Craig Smith - een dirigent - bleef mijn oog hangen:

When we first performed the Bach cantatas, she just disappeared as a person.

Als je een dergelijke illusie weet te scheppen, ben je een echt groot zanger.

Toen wilde mijn oor ook iets. Ik zocht het album op en draaide het.

Na het lezen van het mooi menselijke portret en het bestellen van het album, zocht ik verder om meteen daarna uit te komen op een bericht over haar overlijden op een leeftijd van slechts 52 jaar. Je zou willen dat je niet verder had geklikt.

Alex Ross schreef een mooi im over deze prachtige zangeres.