In het Nederlandse heb ik niet veel met charmezangers. Liever gezegd, ik heb er nog geen horen zingen die me kon bekoren. En bekoren is nu eenmaal de belangrijkste opdracht voor zo’n zanger. Het zalvende, geruststellende dat dergelijke zangers kenmerkt, is wel aanwezig bij Franse zangers als Charles Trenet of Yves Montand.
Ik weet dat zo’n lied ook wel eens in het Nederlands wordt gezongen, maar daar is het moralistische nooit ver. In een liedje als Que reste-t-il de nos Amours? of La bicyclette glinstert net onder het oppervlak vaak dat zilveren scherfje ironie, waardoor het gelukzalige zomaar kan omslaan.
Charles Trenet - Que reste-t-il de nos amours
Ook Ellington nam wel eens iets op met een zanger die zo heerlijk vriendelijk zingt. In What Good Am I Without You gunt hij Dick Robertson alle ruimte om zijn verdriet om de verloren liefde kenbaar te maken:
What good are birds that sing
The flowers in spring
Or what darn good is anything? 1
Duke Ellington - What Good Am I Without You?
Dit elegante liedje werd geschreven door Milton Ager die ook tekende voor de van braderieën en jaarmarkten overbekende ‘Ain’t She Sweet?’ en ‘Happy Days Are Here Again’.
Het heeft geen zanger nodig zoals Coleman Hawkins bij het orkest van Fletcher Henderson laat horen - ze maken er een vrolijk deuntje van:
Fletcher Henderson & Coleman Hawkins - What Good Am I Without You?
Ook in When a Black Man’s Blue is het somberheid troef. Maar de zanger laat zich er niet door ontmoedigen.
Look at that smoke coming out of that stack, floating to heaven to never come back, when a black man is blue.
Opgenomen door Ellington in twee sessies in 1930, geschreven door George A. Little, muziek en arrangement van Arthur Sizemore en Ed G. Nelson. De versie van 26 november werd gezongen door twee naamloos gebleven colored vocalists, de net iets mooiere van 10 december door Bennie Payne - die een jaar later als pianist zou toetreden tot het orkest van Cab Calloway:
Duke Ellington - When A Black Man‘s Blue
Er is niet veel online te vinden over de componisten van het nummer. Nelson (1885-1969) schreef liedjes voor films en theater. Arthur L. Sizemore (1891-1954) had twee hits met So Tired en Too Tired, ook geschreven met George A. Little.
noot 1. De tekst inclusief het door Ellington weggelaten intro is hier te vinden.