Op de Vivian Maier-tentoonstelling in FOAM bleef mijn oog hangen op een foto van een man op een viaduct. Hij kijkt, zijn handen gestoken in de zakken van zijn werkmansbroek, uit over de straat onder hem.
Hij lijkt te staren naar de man in het witte flanellen pak die de straat voor Linoleum Rugs oversteekt. Het is 5 voor 6 in de middag. Een rij van acht auto’s wacht op het verkeerslicht dat vermoedelijk net voor of onder het viaduct staat of hangt.
Of kijkt de man naar het aanbod van films links op de foto? Door de naam van de bioscoop is precies te bepalen waar de man stond: bovenop het perron van de metro die over Junction Boulevard in de wijk Corona in New York loopt. Junction Blvd Station (in Queens):
Jaren voor Maier stond er op dat perron een andere fotograaf:
Op de dag dat Maier haar foto maakte werden twee films vertoond in de Corona: The Magnetic Monster en Raiders of 7 Seas.
Door deze twee films weten we dat het 1953 moet zijn, beide kwamen in dat jaar uit. De Raiders-film is een piratenfilm over Barbarossa. Ik zou eerder naar The Magnetic Monster zijn gegaan. Behalve dat het een fijne naam zou zijn voor een indiebandje, werd de film gemaakt door Curt Siodmak. Siodmak is de jongere broer van Robert die geweldige film noirs maakte als The Spiral Staircase (1946) en The Killers (de Hemingway-verfilming uit hetzelfde jaar).
Robert en Curt (toen nog Kurt geschreven) waren zoons van een orthodox joods gezin dat in Podgórze, de wijk van Krakow waar in 1940 alle joodse bewoners van de stad werden ondergebracht. Curt bedacht het idee voor Menschen am Sonntag, een documentaire-film die Robert samen met Billy Wilder in Berlijn schoot en waaraan een hele reeks latere Hollywood-beroemdheden meewerkte: Fred Zinnemann, Edgar Ulmer en cameraman Eugen Schüfftan. Deze ‘Film ohne Schauspieler’ - zoals de ondertitel luidt - gaat over een weekend van een winkelmeisje, een taxichauffeur, een mannequin en een handelsreiziger. Deze rollen werden gespeeld door mensen die zelf zo'n beroep hadden maar nog nooit voor de camera hadden gestaan. Het resultaat is nog steeds het aanzien meer dan waard. De esthetiek van deze film sluit bovendien naadloos aan bij die van Maier, wat de vermelding van Curts film op haar foto iets minder toevallig maakt.
Curt vertrok samen met zijn broer op tijd naar de Verenigde Staten. Daar bouwde hij een succesvolle carrière op als schrijver van sciencefiction en horrorromans. Hij schreef scenario's voor films en regisseerde er een hele serie zelf, waaronder het magnetische monster: