Over de macht van internet wordt vaak beweerd dat niets meer wordt vergeven en vergeten. Gecombineerd met de ‘long tail’-gedachte - niet zo populaire muzikanten of liedjes zouden tegenwoordig gemakkelijker een publiek kunnen vinden - zou je kunnen stellen dat het eenvoudig moet zijn om iets te weten te komen over Justin Vollmar, een muzikant die in 2002 een mooi liedje uitbracht: Susan, Did You Hear?
Probeer het maar.
De eerste zoekresultaten leiden naar een gelijknamige priester voor de doven die in 2014 besloot iedere vorm van goddelijke macht af te zweren.
Dat is hem niet.
In maart en april 2015 wordt een manager van TD’s CDs & LPs in Bloomington (onthoud die plaats), door Indiana Daily Student geïnterviewd over het verzamelen van cd en vinyl en de effecten van Record Store Day.
Zou het? Misschien.
Met ‘music’ achter de naam kom je uit bij een label BlueSanct, dat vanuit Bloomington (juist) wat voorzichtig te werk lijkt te gaan. Via Bandcamp verkopen ze Every Place Is Home ($3) waar het Susan-liedje op staat. Ook ander werk van Justin is daar onder de bandnaam Vollmar - samen met broer Nathan - verkrijgbaar: 4 Separate Things ($1), Campfire Songs ($1), A Collection of Songs ($1), Okay ($3), Sorry Sue Songs ($1), 13 or so People who need chances ($3). Voor dertien dollar al bijna het complete oeuvre.
YouTube biedt hier, hier en daar lo-fi videomateriaal, onder andere van een geestigdroevig liedje - The neighbours have a nice house - dat hij speelde voor of na een optreden samen met Elephant Micah in Hull in 2007.
In een buitengewoon lastig te volgen podcast voor Phoning It In kondigt de presentator hem aan als de man “who is involved in anything good that comes out of Bloomington.” Daarna volgt een reeks bands waarvan alleen Elephant Micah goed is te verstaan. Vollmar speelt een drietal liedjes, waarbij beide heren lijken te vergeten dat relatieve stilte op een digitale telefoonlijn absoluut wordt. Een permanente drone zal best goed overkomen in een telefoonverbinding, liedjes van Justin overleven het niet.
Via An Attempted Record Of Past Elephant Micah Performances kom ik er achter dat Justin in mei 2005 in OCCII optrad! De site van het cultureel centrum op de Amstelveenseweg in Amsterdam vertelt er niets meer over. In hetzelfde jaar - op 5 november - nu met Drekka - speelt hij bij Extrapool in Nijmegen.
Een zekere Bro. Stephen schrijft op zijn blog over een avond in 2009 waar ook Bronze Float, DM Stith en Desolation Wilderness optreden.
Vollmar played after me and he was incredible just like I was expecting. Justin played bass and then he had Nathan on the drums and Joe from Elephant Micah on guitar. It was a great set and they rocked out one of my favorite Vollmar jams “New Best Friend”. [...] Justin’s got an LP out right now called Tell The Dirt which is incredible.
Aha, ik had zijn discografie nog niet compleet. Tell The Dirt verscheen in 2009 in een oplage van 300, een bewuste keuze van het label St. Ives. SC Distribution, wederom vanuit Bloomington, biedt een digitale versie van het album aan voor $9,99.
Bro. noemt Bronze Float. Op Drink The Rain speelt Justin mee, een mooi, rustig liedje.
Of deze net zo fijne:
Ik had mijn zoektocht kunnen beginnen bij Discogs, waar een disco- en biografie is te vinden:
West Virginia native and Bloomington, Indiana resident Justin Vollmar has been making leftfield folk-rock for longer than most. He’s toured the western world over with like-minded artists such as Half-Handed Cloud and Elephant Micah, and released a small library of critically-acclaimed home recordings. A mainstay in the Midwest scene, Vollmar has also lent his talents to countless bands (Mt. Gigantic, Bronze Float, Matty Pop Chart, etc.), and held at least one word-of-mouth music festival in the vacant field beside his house.
Klinkt goed, een muziekfestival op het landje naast je huis.
De door Discogs vermelde website van Justin is er niet meer. Via archive.org zie ik dat vollmarmusic.com van februari 2007 tot begin 2012 in de lucht was. Eind 2010 moet de site zijn gehackt, de rest van de in het archief opgeslagen pagina’s bestaat uit onzin, reclame en pop-uplawines.
In 2005 schrijft een Fransman op een niet meer bestaande webpagina lyrisch over het 13-album:
Avec Justin Vollmar, on a l'impression de partir boire un verre pèpère chez McCartney et de finir complètement cramé chez Syd Barett
In 2007 neemt hij samen met Nathan het debuutalbum Broca van Nederlander Roy Santiago op. Het verschijnt bij Badmintone Records, en is nu te beluisteren via Bandcamp. Roy vertelt erover bij eerstehulpbijplaatopnamen:
Mijn album Broca heb ik opgenomen in het huis van de Amerikaanse singer-songwriter Justin Vollmar. We hadden eerder samen op een avond gespeeld in Utrecht. Hij zit op het label BlueSanct, gevestigd in Bloomington, Indiana. Ik kende Michael, de eigenaar en wist dat veel artiesten van zijn label ook woonachtig waren in Bloomington. Ik vond destijds dat mijn muziek leek op wat het BlueSanct toen uitbracht. Dus ik mailde Michael om te vragen of hij iemand kende met een studio. Hij tipte Justin, cc’de hem in zijn mail en 2 maanden later haalde Justin me op van het vliegveld in Indianapolis. In de 10 dagen waarin we het volledige album opnamen en mixten crashte ik in de thuisstudio van zijn broer en hemzelf (een bungalow in een bos buiten de stad). Afgezien van de vliegtickets en het zakgeld kostte het me $500 dollar (omgerekend zo'n €370) om het volledige album op te nemen.' Nu jij weer!
In 2009 schrijft Popmatters kritisch over een net verschenen verzamelalbum:
Yet the worst part about Vollmar’s EP compilation is that there are some genuinely good songs here (the lyrically stunning “Sampsons”, the quietly beautiful “Wedding Instrumental 2”), rough gems showing genuine talent hidden among some of the most overindulgent dreck you’ll hear in all of 2009. There’s an artist worth salvaging here; you just have to wade through a lot of forgettable tunes in order to get to him.
Dit is zo’n beetje alles wat er te vinden is over deze al vergeten muzikant. In 2012 treedt hij nog op als dj en speelt hij een liedje voor de Felt-tribute cd A Midwestern Tribute To Felt.
Wat hij hierna deed? De beste manier om hier achter te komen is plaats te nemen in een Bloomingtons cafe en wachten tot Justin binnen komt lopen.
Hij zou er uit kunnen zien als de jongen op de foto die ik vond op Flickr. Na lang vergelijken met de polaroid bij Every Place is Home denk ik dat hij het is.
Het zou ook zomaar een andere Justin Vollmar kunnen zijn.
Nathan Vollmer maakt tegenwoordig films, waarbij Justin vaak het geluid verzorgt. Bijvoorbeeld op deze treuriggeestige My Dinner For Myself:
Ik kwam Susan, Did you Hear bij toeval weer tegen bij het taggen van bestanden, een klus waarmee muziekverzamelaars zich tegenwoordig bezig houden.
Justin Vollmar - Susan, Did You Hear
Het liedje kwam daar terecht als een van de nummers op de 10de MP3voor12-compilatie van Joris Gillet. In de liner notes vergelijkt hij Vollmars stem met Bob Dylan:
Over Bob Dylan gesproken. Wel, het heeft er in ieder geval iets van weg. Vollmar - domineeszoon uit Virginia - geeft, vooral vanwege zijn breekbare stemgeluid, gelukkig een hedendaagse soort-van-verlegen, Belle & Sebastian-achtige draai aan zijn country-ish singer/songwriter pop.
Meestal ben ik het helemaal met hem eens. Deze keer niet, Justins liedje heeft weinig van Dylan. Wel is zijn stem fragiel, maar net zuiver, naïef, jongensachtig. Het zal niet ieders smaak zijn.
Update (10.05)
Drekka van het Bluesanct-label schrijft me dat Justin een album in voorbereiding heeft, dat zal verschijnen bij Flannelgraph Records. Het wordt uitgebracht op cassette, een medium dat underground-bandjes tegenwoordig gebruiken om muziek goedkoop te kunnen verspreiden.
