Tijdens de Cruijff-herdenking van vorige week zag ik een paar minuten zeer ongemakkelijke, beschamende televisie. Johan zit in de studio van Barend & van Dorp. Als grap of eerbetoon hebben ze bedacht dat de grote volkszanger Hazes voor de gelegenheid een lied kan zingen. Tenenkrommende rijm, botte galm, zweet uit elke porie, een treurigstemmende camaraderie is het resultaat.
Juist de man die het altijd beter wist, zwijgt nu gegeneerd. Is het omdat hij vermoedt dat er bij André niet meer in zit? Gevoel voor zijn minder bedeelde medemens heeft Cruijff altijd betoond.
Wat in elkaar gedoken ondergaat hij het, zichtbaar lijdend.
Muziek en Cruijff, het is geen gelukkig een-tweetje. Eerder dwong de vermaledijde Peter Koelewijn hem te doen alsof een carnavalshit leuk is. Nu overkomt hem het geloei van dit onhandige neefje van het levenslied.
Was hij maar Braziliaan. Dan schreef je een paar regels, zong je die samen met de goddelijke Elis Regina, en dan klonk het nog ergens naar.
Elis & Pelé - Perdão Não Tem
Of een Brit,
- dan vernoemde een band hun debuut naar je - zonder overigens een woord over de voetballer te zingen;
- dan schreef een indieband een draaglijk lied ter ere aan een WK-deelname;
- dan liet een dj geen moment achterwege om de schoonheid van een van je doelpunten onder de aandacht te brengen.
Ga niet op zoek naar het fragment, ik had het liever niet gezien/gehoord.
P.S. Mocht iemand in het bovenmaanse een zwartgekleed dik mannetje zien treuren over een vlieger of zo, neem hem aan de hand en ga met hem op zoek naar dat groepje op de hoek waar Gaye en Cooke elkaar proberen af te troeven met het hartverscheurendste lied. Er is vast een bankje vrij op enige afstand, zet hem daar neer en vraag hem goed te luisteren.
