Veel gedoe over haar, deze dagen. Voetballers met vreemde kammen, haar dat ongevraagd wordt aangeraakt, haar dat te lang, te kort, te steil, te gekruld, te raar geverfd is.
Veertig jaar geleden schreef Larry Graham in Hair de mooie zinnen:
I just don't believe it’s fair
To judge a man by the
Length of his hair
Er staat lengte, maar iets verder zingt hij:
Black or blonde or nappy or fair
You can’t judge nobody by hair
Oordeel niet op uiterlijk is de boodschap.
Zo hoorde gospelzangeres Berget Lewis het ook. In het magazine bij de Volkskrant (jaargang 17, nummer 791) schrijft ze het nummer toe aan Sly Stone, wat niet aardig voor Larry maar ook weer niet heel vreemd is.
Graham was de bassist in Sly & the Family Stone. Zijn bariton stem en zijn basgeluid waren essentieel voor het geluid van die band. Een gruizige grom afgewisseld met een stuiter door het meppen van de snaren – een manier van basspelen die hij bedacht en vervolmaakte.
Hair zou niet misstaan in het werk van Sly Stone, maar het is een nummer van Larry Graham. Het staat op het eerste album van zijn band Graham Central Station, dat geen slecht nummer bevat en meestal voor een habbekrats is mee te nemen bij een wat ruimer denkende platenzaak.
