Gedraaid

• Niet mijn feest

  

  Popmuziek heeft het wonderlijke vermogen om in een paar minuten een gevoel voor een heel leven op te roepen. Een paar zinnen die aanzetten tot een radicale omwenteling. Onontkoombaar. Waar de librettist van Arabella van Strauss drie uur lang schrijft, schrijft en schrijft, legt Seymour Gottlieb voor Leslie Gore’s It’s My Party and I Cry If I Want To in 2:19 uit dat de ring aan de verkeerde vinger zit.

  Lees verder: Niet mijn feest

  Geplaatst 7 april 2016, Medewerker Dick Broer

• Johan Cruijff

  

  Tijdens de Cruijff-herdenking van vorige week zag ik een paar minuten zeer ongemakkelijke, beschamende televisie. Johan zit in de studio van Barend & van Dorp. Als grap of eerbetoon hebben ze bedacht dat de grote volkszanger Hazes voor de gelegenheid een lied kan zingen. Tenenkrommende rijm, botte galm, zweet uit elke porie, een treurigstemmende camaraderie is het resultaat.

  Lees verder: Johan Cruijff

  Geplaatst 27 maart 2016, Medewerker Dick Broer

• Superlatieven

  

  Over violiste Hilary Hahn wordt vooral in superlatieven geschreven. Terecht wat mij betreft, want ze is een elegante verschijning die prachtige muziek maakt. Ik zag haar in 2011 in het Concertgebouw waar ze een werk van modern componist Jennifer Higdon speelde. Na de pauze volgde de Glagolitische mis van Janáček, wat nu niet meteen aanleiding geeft om de trein in te springen.

  Lees verder: Superlatieven

  Geplaatst 2 maart 2016, Medewerker Dick Broer

• Robert Fripp

  

  In het spoor van alle getuigenissen die loskwamen na het overlijden van David Bowie zat een pareltje. Via Mojo en de BBC zag ik een video, opgenomen voor Five Years, de documentaire over Bowie die de beeb in 2013 maakte. In het fragment vertelt producer Tony Visconti spoor voor spoor hoe het nummer Heroes tot stand kwam. Fascinerend is zijn beschrijving van de bijdrage van Robert Fripp en Brian Eno. Een digitale werkwijze in een nog grotendeels analoog tijdperk.

  Lees verder: Robert Fripp

  Geplaatst 28 februari 2016, Medewerker Dick Broer

• Onthoud die naam

  

  Supergrass is een band waarvoor ik drie keer naar de balie van een platenzaak ben gelopen om te vragen van wie het liedje was. Het is zo’n band die je even laat opveren als de muziek voorbijkomt op een mixtape, maar die je daarna om voor mij onduidelijke redenen weer vergeet.

  Lees verder: Onthoud die naam

  Geplaatst 31 januari 2016, Medewerker Dick Broer

← Ouder Nieuwer →